#LONGIMAGINE. - Rein. 

Ik begin steeds harder te trappen. Ik merk niets van de regen die naar beneden klettert. Ik ben woedend. Hoe kon hij? Hoe kon Rein nou met haar zoenen? Ik begin nog harder te trappen. Ik merk helemaal niets van wat er om me heen gebeurt. Druppels lopen over mijn gezicht. Niet alleen regen, maar ook tranen. Ik hoor die stem weer. "Zij begon, ik wilde haar wel wegduwen maar iedereen stond om me heen.." Ik snuif woest. De patser.. Hoe kon hij dit me aandoen? Alsof die 2 jaar verkering helemaal niets meer voor hem betekende? Gewoon dacht van, laat ik haar eens zoenen. De tranen stromen over mijn wangen. Mijn knokkels worden wit van het harde knijpen in mijn handvaten. Auto's toeteren. Ik hoor een stem. Een stem die me roept. Het roepen gaat over in schreeuwen. "[J/N], [J/N] STOOOP!" Een auto rijdt hard. Ik wijk uit naar links, maar te laat.. Getoeter, lichtflitsen, een klap. Ik val. Alles word zwart.

Ik open langzaam mijn ogen. Bonkende hoofdpijn.. Ik sluit mijn ogen weer. "[J/N], word wakker, asjeblieft.." Een radeloze stem. Ik herken de stem. Ik probeer snel te bedenken wie het is, maar mijn gedachten werkenniet mee. Steken in mijn buik.. Weer die bonkende hoofdpijn. "[J/N], asjeblieft, open je ogen, asjeblieft.." Een snik in de stem. Een andere stem zegt: "Het komt goed jongen, ze word beter." Ik ben in de war. Wie is welke stem? Wat bedoelen ze met 'ze word beter'? Ik hoor sirenes. Pijn.. Zoveel pijn. En ik val weer in een diepe slaap.

Ik word langzaam wakker. Ik probeer recht op te gaan zitten maar het gaat nog niet. "Blijf maar liggen meis" hoor ik iemand zeggen. Ik open voorzichtig mijn ogen. "Ww..waar b-ben ik?" stamel ik. "Je zit in een ambulance. Je bent aangereden door een auto. We nemen je mee naar het ziekenhuis voor onderzoek." Ik sluit mijn ogen. Aangereden.. Ik probeer terug te halen wat er vandaag is gebeurt, maar ik weet het niet meer. Ik hoor een stem in mijn hoofd. '[J/N], [J/N] STOP!' Dat is alles wat ik nog weet. "Wat is er gebeurt?' stamel ik. "We hoorden van een jongen dat je fikse ruzie hebt gehad, jij smeet de deur dicht en fietste woedend weg. Hij was achter je aangefietst, maar hij was te laat." Een jongen.. Ik denk diep na. Ruzie?.. De vrouw ziet dat ik hard nadenk. "Je hebt waarschijnlijk een hersenschudding, dus je weet misschien niet meer wat er allemaal is gebeurt." Ik krijg steeds meer beeld. Die jongen, bruine ogen, donkerblonde haren. Lieve glimlach.. Het is Rein. Ik kreeg ruzie met Rein.. Maar waarom? "Waar is Rein?" vraag ik. "Rein! Ja zo heette die jongen! Hij was helemaal in shock en aan het huilen en stotteren, we hebben hem ook meegenomen." Ik zucht diep. Die steken in mijn buik komen terug.. Ik trek een moeilijk gezicht. De verpleegster ziet het en geeft me een pil. Na 5 minuten val ik weer in slaap.

Ik word weer wakker. Ik kijk om me heen, en ontdek dat ik in het ziekenhuis lig. Er komt een dokter aanlopen. "Aha, [J/N] is al wakker! Hoe gaat het met je?" Ik denk. "Hmm, wel goed, minder hoofdpijn." De dokter glimlacht en frunnikt aan zijn snor. "[J/N], je hebt een hersenschudding en 2 gebroken ribben. Maar ik vind het heel fijn te horen dat je hoofdpijn al minder is. Je mag komende 3 weken niet intensief bewegen." Ik knik. Voorzichtig gaat de deur open. Een nieuwsgierig jongensgezicht met een verlegen glimlach kijkt om de deur. Het is Rein. "[J/N], oh mijn god je bent wakker! Gelukkig!" zegt Rein en hij stormt naar mijn bed. Hij geeft me voorzichtig een kus op mijn voorhoofd. Ik glimlach. "Hee" zeg ik zacht. "Ik laat jullie wel even alleen" zegt de dokter en hij knipoogt naar Rein. Rein pakt een stoel en gaat naast het bed zitten. Hij strijkt met zijn hand door mijn haar. "Wat is er allemaal gebeurd?" vraag ik. Rein zucht diep en begint te vertellen. "We hadden ruzie, om die zoen van het schoolfeest." Oja. Mijn gezicht betrekt meteen. "En toen was je woedend geworden. Je smeet de deur dicht en racete weg. Ik fietste je achterna en riep je, maar je leek niks te horen. Toen sprong het stoplicht op rood, maar je reed door.. En toen kwam die auto. Jij viel neer. Ik sprong van mijn fiets en rende naar je toe, ik was helemaal in paniek. De bestuurder van de auto stapte uit en belde de ambulance. Ik probeerde je wakker houden maar je viel steeds weg. Ik was zo bang, zo bang.. Ik wil je niet kwijt." Ik keek nors voor me uit. "Nu eerlijk, waarom zoende je haar op het schoolfeest?" Rein zucht. "Ik dacht dat jij me niet meer leuk vond.. En ze zat al een tijdje achter me aan. Ik dacht, als ik haar zoen maak ik vast duidelijk dat ik weet dat je me niet meer leuk vind.. Slecht gedacht dus." Ik staar Rein aan. "Hoe KUN je dat denken Rein? We hebben nu al 2 jaar verkering, al langer zelfs, je bent de enige voor me Rein! Ik hou zo veel van je!" Rein glimlacht. "Het spijt me zo.. [J/N] ik hou echt heel veel van je, en ik ga je echt goed verzorgen. Want je bent mijn kleine prinsesje, en ik kan niet zonder je.." Voorzichtig buigt hij voorover en kust me.

- @MainS_Random 

#LONGIMAGINE. - Daan.

' NEEEEEEE HET IS NIET EERLIJK ! ' Gil ik en ik ren huilend naar boven. Beneden zit mijn moeder op de bank ook te huilen, en mijn vader loopt harteloos het huis uit. Ik plof op mijn bed neer. Het was oneerlijk ! Waarom ik ? Waarom ? Ik heb niks gedaan. Ik pak me kussen boos vast, en schud hem helemaal door elkaar. Mijn moeder komt mijn kamer binnen gelopen, en komt langs me zitten. Het was lang stil, druppels vielen op mijn bed, en de klok tikte zachtjes door. ' Het moet maar zo.. ' zegt mijn moeder zachtjes, en ik voel haar hand door mijn haar. ' Waar moeten we dan naar toe ? .. ' vroeg ik, en keek haar aan met tranen in mijn ogen aan. ' Ver weg van hier, we beslissen het morgen wel.. ' zegt ze, en ze legt me zachtjes neer. ' Ga maar slapen, het komt wel goed. ' zegt ze, en ze loopt rustig mijn kamer uit. Ik kijk haar nog even naar, maar naar 1 minuut lag ik al te slapen..

' Goedemorgen ! ' zegt mijn moeder vrolijk als ik beneden kom, en ze schenkt thee in. Ik keek haar aan, alles draaide voor me en ik ging vlug aan tafel zitten. Ze had 3 boeken op tafel liggen, met alleen maar huizen huizen en nog eens huizen. Ik pakte er een, en ik sloeg hem random ergens open. GOOR stond er met dikke letters. Ik veeg even over de bladzijde, en ik bekijk een huis. ' Hier wil ik naar toe.. ' zeg ik vastbesloten, en ik neem een slok thee. Mijn moeder kijkt even over de schaal met broodjes heen, in het boek. ' Goor ? ' vraagt ze verbaast, en ze pakt een broodje uit de mand. ' Ja, het is ver hier vandaan, en het is een mooi huis. ' zeg ik en kijk daarna mijn moeder scherp aan. ' Wil je niet even verder kijken? We moeten er tenslotte gelukkig worden.. ' zegt ze, en ze neemt een hap van haar broodje. Ik knik en lach even. ' Hier kan ik alleen gelukkig worden.. ' zeg ik, terwijl ik het boek dicht sla. ' Oké, ik maak wel een afspraak met de makelaar.. ' zegt ze. Ik sta op van tafel en zet de televisie aan. Ik plof neer op de bank en pak ook mijn telefoon. Ik hoorde achter wat kletterend servies, want mamma was de tafel aan het opruimen. Ik was weer in slaap gevallen, want had die nacht erg slecht geslapen. Naar ongeveer 1 uur word ik wakker gemaakt. ' Ik ben even weg, naar de makelaar. ' zegt mijn moeder, en ze geeft een kusje op mijn voorhoofd. Ik knik even, en kijk haar naar hoe ze de gang in loopt. Ik spring op, en kijk uit het raam. Daar was Evelien, de beste vriendin van mamma. Ik ging weer liggen. Alles kwam goed had ik mezelf beloofd, en meteen daarna gaat de huistelefoon. ' Met [JN] ' Je luisterde even, niemand reageerde. Je werd bang en je gooit de telefoon schokkend neer. ' TUTUTUTUTUTU ' hoor ik door de telefoon en ik buk naar voren om hem te pakken. Ik druk op het afknopje, en ik ga weer zitten. Ik staarde recht voor me uit, en hield een pokerface. Je voelde je telefoon trillen, en groot op het scherm staat MAMMA. Je lacht even en je neemt op. ' Ga je spullen maar pakken, we verhuizen ! ' riep mamma blij door de telefoon. Ik sprong op en begon te gillen. ' Tot zo. ' zei mamma en ik drukte af. Ik rende blij naar boven en pakte mijn koffer alvast. Naar een halfuur hoor ik de deur beneden openvliegen , en ik hoor de stem van mamma en Evelien. Ik duwde mijn koffer dicht, en ging er op zitten. Hij zat zo vol, dat hij nog maar net dicht wou. Ik stormde naar beneden, en voor het huis stond al een verhuiswagen. Mensen liepen op en neer het huis binnen , en pakte spullen mee naar de vrachtwagen. Ik stond even stil, en staarde recht voor me uit. Het was dus werkelijkheid , ik ging weg hier. Uit dit rot huis.. ik ging naar Goor toe. Ik lachte blij, en toen ik weer keek was het huis bijna leeg. Ik liep alvast richting de auto. De koffers lagen er al in, dat had Evelien in de tussentijd gedaan. De buurt was ondertussen al flink leeg gestroomd. Iedereen keek ons aan, net of we een moord hadden gepleegd. Tussen alle mensen zag ik mijn beste vriendin staan. Ik rende erop af, en gaf haar een knuffel. ' Ik ga je missen.. ' zei ze zachtjes in mijn oor. Ik geef een kusje op haar wang. ' We houden contact.. ' zeg ik langzaam, en ik draai om en loop richting de auto. Ik stap in, en de deur gaat met een zwaai dicht. Als ik door de achterruit kijk, zie ik wat mensen zwaaien. Ik voelde me toch wel doodongelukkig, hier had ik vrienden en familie. Misschien mag niemand mij in Goor, en dalijk wordt ik daar niet gelukkig. Dan zal mamma wel boos op mij zijn, omdat ik zei dat ik daar alleen gelukkig kon worden. De auto startten, en iedereen begon de zwaaien. Mijn hand ging langzaam omhoog, en ik barstte in huilen uit. Langzaam gingen we de hoek om, en ik ging goed zitten en deed mijn riem om. ' Opnieuw, naar een nieuw begin.. ' hoorde ik mijn moeder nog vrolijk zeggen, terwijl ik in slaap viel..

Toen ik wakker werd, was ik al in een mooi huis in Goor. Ik keek rond, en mijn moeder kwam lachend aangelopen. ' Hoe ? ' vraag ik, terwijl ik rustig ga zitten. ' Hulp uit de buurt gehad, ze komen zo op de koffie. ' zei ze terwijl ze een schaal met donuts neerzetten op tafel. Ik deed vlug met mijn handen mijn haren goed, want de voordeur bel ging al. Ik rende geschokt naar de keuken, terwijl mamma de voordeur opendeed. Ik hoorde wat gelach, en gepraat en hoorde mensen op de bank neerploffen. ' Ahhw, wat een schatje is het toch. ' hoor ik iemand zeggen, en ze kijken naar een baby foto van mij. Ik sla mijn hand voor mijn gezicht, en haalde diep adem. Ik liep rustig richting de woonkamer, en opeens sta ik stil. Ik hoorde een bekende stem. Ik dacht goed naar, en staarde even vooruit. Opeens hoor ik klikkende hakken richting de keuken lopen, dus ik doe net of ik drinken in ging schenken. ' Oh hier ben je ! ' zegt iemand, en ze legt een hand op mijn schouder. Ik draai geschokt om, gelukkig het was mamma maar. Ze pakt mijn hand vast, en sleept me mee richting de woonkamer. Ik kijk vlug rond. Er zaten 3 jongens, een vader en een moeder. Ik glimlach even verlegen. ' Nou dit is [JN], en dat zijn Daan, Jorn en Sam. ' zegt mijn moeder, terwijl ze me richting de jongens duwt. Ik word een beetje rood en ga op de bank zitten langs Daan. ' Kom, zullen we boven even bekijken? ' vraagt mijn moeder, en de ouders van Daan Jorn en Sam lopen mee. Het was lang stil. ' Mooie naam heb je. ' zegt Daan vanuit het niets. Je wordt even rood. ' Dankje, jij ook. ' zeg je , en je kijkt naar de televisie. Jorn en Sam rennen naar buiten toe, want ze zagen een voetbal liggen. ' Waarom zijn jullie verhuist, of mag ik dat niet vragen? ' vraagt Daan aan je, en hij wordt een beetje rood. ' Gescheiden ouders.. ' zeg ik langzaam terug, en ik voel dat mijn ogen vol met tranen stromen. Als Daan wat wou zeggen, lopen de ouders de woonkamer in. ' We maken even een rondje door het park, gaan jullie mee ofniet? ' vraagt de moeder van Daan aan ons. ' We blijven hier. ' zei Daan, en hij keek mij aan. Ik knikte, en onze ouders liepen het huis uit. Hij sloeg een arm om mij heen, toen de voordeur met een knal dichtvloog. ' Het komt wel goed.. ' zegt hij, en hij veegt kleine tranen van mijn gezicht af. Ik lach even, en leg mijn hoofd op zijn schouder. ' Het komt wel goed schatje, ik bescherm je, je kan altijd bij me terecht ! ' zegt hij, en hij draait me om. ' Jij bent het meisje van mijn dromen.. ' zegt hij zachtjes, en hij kust je .. ♡

xo @MainS_Random . 

#LONGIMAGINE. - Nils. 

"EN JIJ WILT OOK NOOOIT EENS NAAR MIJ LUISTEREN!" "DAT KOMT OMDAT ALLES WAT JIJ ZEGT ONZIN IS! ALTIJD DOE IK WEL IETS FOUT, AL-TIJD!" "OOOH GA HET VERHAAL NU NIET VERDRAAIEN [J/N], GEEN SCHOOLFEEST VOOR JOU!" "JE GUNT ME OOK NIKS HE, NOG GEEN KLEIN BEETJE PLEZIER! IK HAAT JE IK HAAT JE IK HAAT JE!" Woedend ren ik naar buiten en smijt ik de deur dicht. Ik raap mijn fiets op, spring erop en face weg. "[J/N] KOM TERUG!" hoor ik mama nog schreeuwen. Maar ik luister er niet naar. Woest scheur ik door de straten, ik merk niks van wat er om me heen gebeurt. Ik sluit me totaal af van de wereld. Ik fiets en fiets, geen idee waarheen. Het liefst zo ver mogelijk van huis. Het liefst fiets ik van de wereld af.. Ik wil niet meer terug. Nooit meer. Ik zie op een afstandje een parkje waar bijna niemand zit. Ik smijt mijn fiets tegen een boom en ga in het gras zitten. Opeens begin ik heel hard te huilen. Waarom heb ik toch zoveel ruzie met mama? Wat doe ik toch fout? Telkens lijkt ze geïrriteerd door kleine dingen. Ik ben een puber, ik maak gewoon fouten! Waarom begrijpt ze dat niet? Ik huil met lange uithalen. Was papa maar hier.. Hij werkt de laatste tijd zo vaak over dat hij pas 's avonds laat thuis is, en 's ochtends is hij vroeg weg. Vriendinnen waar ik steun aan kan vragen heb ik niet veel.. Ze zijn allemaal heel anders dan ik. En vriendjes.. Daar hou ik me al helemaal niet mee bezig. Er is toch geen jongen die mij ziet staan. De tranen stromen over mijn wangen, mijn mascara zit overal. Ik heb er zo geen zin meer in.. Geen zin meer in morgen, geen zin in wat er gaat komen. Gewoon helemaal kapot. Ik val languit in het gras. Hoe zou het zijn.. als ik er niet meer was? Wie zou me missen? Zou het pijn doen? Ik ga rechtop zitten en dwing mezelf hier niet aan te denken. De dood lost immers niks op. En dat kan ik papa niet aandoen.. Ik zit met mijn handen in mijn haar. Ik heb niet door dat er al een tijdje een jongen achter me staat. Hij bekijkt me lang. Hij heeft bruine krullen en mooie sprekende ogen. Een lieve glimlach. Hij gaat naast me zitten en slaat een arm om me heen. Hij zegt niets. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en huil bij hem uit. Hij zegt nog steeds niets. Het is wel fijn. Ik kom tot rust. Na 10 minuten ben ik weer rustig. "Wie ben je?" vraag ik hem. "Nils. Nils Käller." Nils. Bijzondere, mooie naam. Net als hij. Hij is bijzonder, en anders. "En hoe heet jij?" Ik ben in de war. Ik kan niet meer normaal nadenken. Wat vroeg hij nou? Hoe ik heet? "Ik.. euuuh, ik heet [J/N]." "Wat een mooie naam." Hij glimlacht. Wauw, die lach.. Ik heb het gevoel alsof ik zweef. Wat gebeurt er toch met me? Ik heb niet door dat ik hem dromerig aanstaar. Nils lacht en zwaait voor mijn gezicht. Ik word wakker uit mijn gedachte en word rood. "Mag ik vragen, waarom je zo verdrietig bent?" vraagt Nils. Ik smelt in zijn ogen.. Zijn mooie bruine ogen. Ik zucht. "Ik had weer eens ruzie met mama.. En ik had er geen zin meer in, dus ik was weggefietst. Weg van haar, weg van huis, weg van alles. Ik had er geen zin meer in." Nils kijkt bezorgd. "Waarom had je ruzie?" "Ik weet het al niet eens meer. Maar het komt erop neer dat ik nu niet meer naar het schoolfeest mag. Op welke school zit jij eigenlijk? Ik ken je helemaal niet.." Nils lacht. "Ik woon nog niet zo lang in Amsterdam. Maar ik heb jou al wel eens gezien op school. Ik vond je al vanaf het begin een mooi meisje." Ik bloos. Nils pakt mijn hand. Zwijgend staren we naar de kinderen die tikkertje spelen. Plots staat Nils op en trekt me mee. Hij zegt dat ik mijn fiets moet pakken. Ik doe wat hij zegt en rij achter hem aan. Ik vertrouw hem. Hij fietst voor. Hij stopt bij mijn huis. "Hoe weet je waar.." mijn zin word onderbroken door Nils die een 'sssst' geluid maakt. "Is niet belangrijk." zegt hij. "Maar ik ga never meer dit huis binnen!" roep ik verontwaardigd. Nils glimlacht naar me. "Komt goed." Hij belt aan. Mama doet de deur open. Haar gezicht is behuild. Ik spring achter de bosjes. Nils zegt vlug wat, mama knikt en Nils gaat mee naar binnen. Een paar minuten later komt Nils weer naar buiten. Hij gebaart dat ik moet komen. Weer doe ik wat hij zegt. "Het is goed" zegt Nils en knikt me bemoedigend toe. Ik zucht en bel aan. Mama doet de deur open. "Oh [J/N], het spijt me zo! Ik wil echt geen ruzie meer met je! Vanaf nu gaan we het anders aanpakken! Ik hou van je!" Ik glimlach door mijn tranen heen. "Ik ook van jou, mam." "Kom je mee naar binnen?" vraagt mama. "Wacht." zeg ik. "Ik laat jullie wel even alleen" zegt mama. Ik draai mijn hoofd naar Nils en kijk in zijn mooie ogen. "Nils.. Bedankt." Nils legt zijn vinger op mijn lippen. "Ssshh.. Je ogen zeggen genoeg." En hij kust me.

- @MainS_Random . 

#LONGIMAGINE. - Owen.

' Make my wish come true? ' vroeg ze. Ze had mooie donkere oogjes, en donker krullend haar. Het was een engeltje, een engeltje uit de hemel.. ' Make it true.. ' herhaalde ze nog een keer , en poef..

'TRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR' luidden een rot geluid door mijn kamer. Ik schrik op, het was die domme rotwekker. Ik gaf er een flinke trap tegenaan, en ik liet me weer vallen op me bed. Het was weer zover hoor, eerste kerstdag.. Morgen in het winkelcentrum weer naar iedereen lachen, naar al die kindjes die nog in de kerstman geloven. Ze moesten eens weten, het is gewoon een dikke vetlap met een witte baard opgeplakt, maar daar hou ik maar over stil.. Ik stond op en keer in de spiegel. Daar stond ik dan weer, met blond haar, wat ik verschrikkelijk lelijk vond. Maar verven was geen optie. Ik draaide even een rondje. Paar kilootjes mogen er ook weer af naar kerst, en ik keek grijnzend in de spiegel. Opeens vliegt de deur open, en maakt mijn moeder het raam open. ' Schiet op, oma is eral ! ' zegt ze en ze trekt de kast open. ' Waar is die jurk die je van haar hebt gekregen ?! ' vroeg ze, en ze schudden al mijn stapeltjes kleren door elkaar. ' Die hadden we weggegooid.. weet je nog ? ' zeg ik met een geirriteerde blik, want al mijn kleren lagen door elkaar heen in mijn kast. ' Ohja.. Zeg maar dat hij in de was lig en doe wat netjes aan.. ' zegt ze terwijl ze de stapeltjes nog netjes probeert terug te leggen, en loopt daarna stampvoetend mijn kamer uit. Ik zucht, en pak een ander jurkje. Nadat ik hem aanhad keek in de spiegel. Hij was mooi, wit met allemaal steentjes. Het leek net een trouwjurkje, alleen korter, en ik ging niet trouwen.. Ik draaide vlug mijn haar op een knot, en stak er wat schuif speldjes in.Vlug wat glitter poeder op en wat mascara, oma merkt het ast niet. Ik kijk even om me heen, en ik gooi alle kleren in het rond die door mijn kamer heen lagen. ' WAAR ZIJN DIE HAKKEN ?! ' schreeuw ik, en ik ben woest aan het zoeken. Ik kijk opzij, en daar stond een doos in mijn kast. Ik pak hem eruit en streek er even overheen. Dit waren mijn duurste hakken die ik ooit heb gekocht, ze zijn helemaal bedekt met glitters, en ze zijn 10 cm hoog. Ik maak de doos open, en pak ze eruit. Ze blonken helemaal, het deed bijna pijn aan je ogen. Ik schoof ze voorzichtig om mijn voet, en ging staan. Ik draaide even een rondje en er kwam een grote glimlach op mijn mond. Vlug deed ik mijn andere ook aan, liet ik de doos vallen, en stormde ik naar beneden. Daar keek ik voor de laatste keer nog in de spiegel, en liep daarna zelfverzekerd de woonkamer binnen. Als eerste kwam oma op mij afgelopen. ' Wat zie je er prachtig uit kind. ' zegt ze, en ze houd me even vast. Ik glimlach en ze draait zich om naar de rest. ' Kom, we gaan ! ' zei ze, en ze liep richting de kapstok. Ik keek even mijn moeder zuchtend aan, en zo ging ik met tegenzin mijn jas aandoen. Onderweg richting het lunch restaurant was het wel gezellig. Kerst muziek op de radio, en niemand was deze dag chagerijnig. Naar ongeveer een half uur rijden waren we er. Iedereen liep in snelle mars naar binnen, en ik kwam erachteraan gelopen. Iedereen zat al bijna, en daarna kwam ik pas binnen. Ik keek even rond. Er zaten veel families te lunchen op eerste kerstdag. Ik had vlug mijn jas opgehangen, en nam plaats langs mijn broer aan tafel. Er kwam een serveerster aanlopen en ze keek ons grijnzig aan. ' Welkom bij onze eerste kerstdag. Het lunchbuffet is geopend. Je kunt alles wat je wilt pakken. Smakelijk. ' zei ze vlug, en ze was meteen weg. ' Chagerijn Chagerijn wat ben jij een chagerijn. ' zei ik met een vies gezicht, en mijn broer kwam haast niet meer bij van het lachen. Pas als laatste ging ik opscheppen. Ik pakte maar 1 broodje, boter en wat jam. Opeens kwam er een jongen langs me staan. ' Hey, ook dood aan het vervelen? ' fluisterde hij naar mij, en ik keek opzij. Het was een mooie donkere jongen, met donkere ogen en wat krulletjes in zijn haar. Ik glimlach even. ' Ja, kerst.. wie heeft het uitgevonden.. ' zei ik met een rare stem en pakte een mes. ' Haha, een vetklep. ' zei hij lachend, en ik was al onderweg naar mijn tafel. Tijdens het eten keek hij mij de hele tijd aan. Op een begeven moment houd ik hem in de gaten. ' Hallo, hallo aarde aan [JN] ? ' zei mijn broer tegen me, en hij prikt me in me zij. Ik begin spontaan daarom keihard te lachen, dus iedereen kijkt mij in de eetzaal aan. Ik werd helemaal rood en liep maar vlug naar de wc. Opeens verscheen dezelfde jongen weer, die net ook al bij de eettafel stond. ' Hey. ' zei hij chill, en kwam langs me staan. ' Hey.. ' zei ik , en keek daarna in de spiegel. ' Je bent mooi hoor.. ' zei hij zelfverzekerd, en hij kwam achter me staan. ' Mhh , nee.. jij bent mooi.. ' zei ik blozend, en ik ging mijn handen wassen en afdrogen. ' Zou je dan niks aan mij willen veranderen ? ' vroeg ik daarna aarzelend. ' Als ik wat mocht veranderen, was het je achternaam, meer niet.. ' zei hij, en hij schuifelde zachtjes weer richting de eetzaal. Ik stond even stil. Een knappe jongen vond mij knap. Ik begon spontaan te lachen, en meteen daarna liep ik naar de eetzaal. Mijn familie was ondertussen al opgestaan om te vertrekken. ' Eindelijk, heeft zij ook is van tijd gehoord ! ' zei mijn broer met een rottoon, maar ik negeerde hem, en pakte ook rustig mijn jas en deed hem aan. Onderweg naar huis wou oma de heletijd stoppen, om dingen aan ons te laten zien. ' Kom, we maken een boswandeling ! ' riep ze, en ze gooide de deur open, terwijl de auto nog reed. Naar veel gedoe liepen we in de bossen. Naar een tijdje werd alles modderig. ' JA DENK JE DAT IK HIER DOOR HEEN GA LOPEN ?! ' gilde ik boos en ging met mijn handen over elkaar staan. ' Doe toch is normaal ! ' zei mijn vader, en hij trekte me mee. ' NEE DIT ZIJN SCHOENEN VAN 4OO EURO ! ' riep ik, en ik werkte tegen. ' Dan loop je naar huis. ' zei mijn broer, en iedereen liep al in de verte. Langzaam liep ik richting huis. Naar ongeveer 3 uur lopen was ik thuis. Het was al donker, en de klok tikte thuis 8 uur aan. Ik strompelde naar boven. Ik had op blote voeten gelopen, want de hakken begonnen pijn te doen. Ik stopte ze terug in de doos en zetten hem weer in de kast. ' Tot volgend jaar. ' fluisterde ik zacht, en ik viel op bed neer. Ik luisterde nog even naar de tikkende klok, en viel daarna in slaap...

' Word je wakker ? ' hoorde ik iemand zeggen, en ik word door elkaar geschud. ' Mhhhhhhh.. ' zei ik, en ik draaide me om. ' 2e kerstdag mevrouw, je moet hulpje van de kerstman gaan spelen ! ' zei ze, en ze liep mijn kamer uit. Naar een paar minuten ging ik zitten en keek ik op de klok. ' 10 uur.. ' zei ik sloom, en ik stond op. Ik ritste een zak open, en daar kwam een schattig rood jurkje uit met wit nepbond eraan. Ik haalde hem eruit, en deed hem langzaam aan. Ik bekeek mezelf in de spiegel. ' Het staat me echt voor geen meter. ' zei ik bespottelijk, en maak 2 vlechtjes in mijn haar, en zet een kerstmuts op. ' Let's go to santa. ' zei ik, en ik moest keihard lachen. k liep met een snelle mars naar beneden, en daar stond mijn moeder al te wachten. ' Kom , we moeten nu echt gaan .. ' zei ze, en ze maakte de voordeur open. Ik pak vlug mijn jas, en ik spring meteen de auto in. Het was koud buiten, want er was gisterennacht sneeuw gevallen. Eenmaal aangekomen stonden er al kinderen te wachten op de kerstman. Ik ging rustig langs de stoel van hem staan, en moest alleen maar glimlachen, en mezelf mooi te voelen, terwijl ik mezelf spuuglelijk vond.. ' Ho ho ho ! ' hoorde ik iemand in de verte roepen. Daar kwam de kerstman aan in een golfkarretje die versiert was met allemaal nepsneeuw en andere troep. Alle kinderen rende richting het karretje, en ik kijk mijn vriendin lachend aan. ' Gaan we golven? ' fluisterde ik naar haar, en ze kwam haast niet meer bij van het lachen. Naar veel gedoe zat eindelijk de kerstman op de stoel. Bij ieder kind moest ik een klein kadootje geven die onder de grote kerstboom lag in het winkelcentrum. De rij was naar 3 uur eindelijk weg, en de laatste kinderen waren nu aan de beurt. Er kwam een klein meisje aan, en er was een grotere jongen bij. Ik keek hem aan, ik herkende hem ergens van. ' Hohoho, meisje hoe heet jij? ' vroeg de kerstman en hij zetten haar opschoot. ' Ik heet Fay. ' zei ze, en ze glimlachte naar hem. Ik bleef de jongen maar aankijken, ik herkende hem ergens van. ' Dat meisje ken ik ! ' zei Fay, en ze wees naar mij. ' Ho ho ho, hoe ken jij nou een hulpje van mij? ' vroeg de kerstman verbaast, en hij keek ook mij aan. Ik begon te blozen en haal mijn schouders op. Fay keek daarna de kerstman aan. ' Ik wil maar een ding, maar dat vertel ik tegen haar. ' zei ze , en ze kwam voor me staan. Ik hurkte even. Ze pakte mijn hand, en ze nam me mee naar haar broer. ' Dit is Owen. Jullie hebben elkaar ontmoet bij die kerstlunch. ' zei ze. Ik glimlachte even naar hem, en hij lachte terug. Ze pakte mijn hand, en zijn hand en legde die in elkaar. ' Make my wish come true.. ' fluisterde ze zachtjes naar mij, en ze duwde ons weg. Zo liepen wij samen, hand in hand, de toekomst tegemoet .. ♥

xo @MainS_Random .